Guillermo Cabarcos, Érase un home a un avión pegado
Prexubilado de Endesa e afeccionado á aviación desde a década dos 70, o pontés Guillermo Cabarcos recibiu hai pouco máis dun mes o curioso encargo de viaxar a Konin, unha cidade mineira de Polonia, para lograr un irmandamento coas Pontes. Ao volver, as ás da súa paxaretiña’ chegaron cargadas de recordos.
[El Progreso] Se podría dicir que Guillermo Cabarcos só goza da verdadeira liberdade cando está aos mandos dun avión. Non se atreve a confesar que é o seu gran amor, «porque me matan na casa», di, pero non hai dúbida que asucar os aires é unha das súas actividades favoritas. Durante estes días, o piloto pontés aproveita para descansar da viaxe que o levou hai unhas semanas a Konin, en Polonia, co encargo de levar unha mensaxe: a proposta de irmandamento entre a localidade polaca e o municipio das Pontes, lugares ambos os marcados pola actividade mineira.
Tanto é así que esta unión entre pobos, cuxa futura oficialidade depende das corporacións municipais, vén precedida dunha venda de rotopalas que fixo Endesa con destino á cidade de Konin. Agora, estas máquinas, que aquí se coñecían unicamente polos seus números, foron bautizadas con nomes de verdade, como a escavadora Carmen, que honra dun modo peculiar á patroa pontesa.
«As Pontes e Konin son similares en canto á importancia da mina. Todo o que pasa no pobo está en función dela», afirma Guillermo. O piloto pontés conta que tamén os polacos teñen as súas particularidades. «Son moi traballadores e serios, incluso diría que pouco dados á diversión. O seu pasado soviético e as tradicións relixiosas aínda perduran», engade.
Este pouso histórico compróbase ao ver as fotografías que Guillermo tráese de volta a casa como restos de búnkers e de vellos edificios, que melloran aos poucos o seu aspecto e vólvense máis alegres para o visitante.
Hai outras fotos que mostran o percorrido que fixo o piloto afeccionado ata chegar ao seu destino, nunha viaxe patrocinada polo Concello das Pontes e que foi feito de forma relaxada e sen présas. «Afortunadamente, non houbo problemas técnicos, pero si moita carga psicolóxica, sobre todo en zonas como a Selva Negra, en Alemania, onde a chuvia non che deixa continuar co teu cometido», explica.
Logo de percorrer Europa co seu paxaretiña’ -nome co que chama cariñosamente ao seu avión-, os maiores problemas que se atopou Guillermo tiveron lugar en chan español, en San Sebastián, onde case non lle deixaron continuar por levar un vehículo pouco apropiado.
«Vas por toda Europa, cun inglés coma o dos indios, e os problemas telos na casa», confesa indignado o piloto pontés, que tamén sinala a necesidade de construír unha pista de aterraxe preto do seu municipio, xa non só polas dificultades que houbo á hora de despegar, senón pola proximidade do parque natural das Fragas do Eume, como forma de previr posibles incendios.
Fillos metálicos
Como bo afeccionado á aviación, Guillermo Cabarcos agradece o apoio do Aeroclub de Lugo, para el un dos mellores a nivel nacional. Aínda así, de todos os países nos que estivo, lamenta que España sexa o que teña unha menor cultura aeronáutica. «Países como Portugal, con menos recursos económicos, son moito máis sensatos ca nós», destaca o piloto das Pontes.
En canto aos avións en si, Guillermo considera que son como fillos para el. «Hai moito amor; sabes que son uns ferros, pero teslles agarimo». Houbo unha ocasión durante a viaxe a Konin no que a preocupación pola súa paxaretiña’ levoulle a desperdiciar unha noite de hotel para acabar durmindo á intemperie. O máis curioso é que, a pesar do frío, non se atreveu a quitar a manta que cubría o avión porque lle deu mágoa facelo. «Viñemos xuntos, defendeume coma un jabato e non o podía deixar así», afirma o piloto con orgullo.
Despois do pertinente descanso, a Guillermo Cabarcos non lle importaría vivir outra nova aventura, quizais no próximo ano, quizais unha volta á península sen encher. Iso si, sen facer plans a longo prazo, pois nunca se sabe que rumbo vai tomar o vento.
PILOTOS AFECCIONADOS
Un mundo que non é o que parece
Cando Guillermo Cabarcos meteuse no mundo da aviación, alá polo ano 1978, nunca pensou que ía ser tan distinto a como aparecía nas fotografías. «Na aviación non hai nin confort nin glamour. Baixas do avión e as mozas escapan de ti, porque vés feito un desastre. En realidade, somos un pouco masocas, pero gústanos. Os psicoanalistas aínda andan a buscar a cura», comenta con humor este piloto das Pontes. No entanto, Guillermo Cabarcos recoñece que a pesar de todos os inconvenientes, «voar é algo incomparable».