(La Voz de Galicia) Hai dezaoito anos deixaba un traballo estable en Endesa por lanzarse á aventura de vivir do que realmente lle gustaba: darlle forma ás pedras, unha paixón herdada dos seus avós canteiros. Hoxe, o escultor César Dapena Pichel (Forcarei, 1963) di non arrepentirse. De feito, «foi a mellor decisión que puiden tomar na miña vida», asegura. E convencido diso, preside a Asociación de Artesáns do Eume, fundada en 2002 e formada por 21 profesionais da comarca e dos municipios limítrofes para revalorizar unha actividade cunha materia pendente: a comercialización.

-¿Aínda se segue a ver a artesanía coma unha afección?
-Non, pero o problema é que se segue tomando como unha segunda actividade, fundamentalmente porque é moi difícil vivir da artesanía. A maior parte da xente son reacios a darse a coñecer e ademais son moi poucos os que están dados de alta. Moitos deles son xubilados aos que non se lles permite traballar nunha situación legal, porque non está regulado laboralmente.
-¿O público valora o labor artesanal?
-A todo o mundo lle gusta, pero á hora de facer inversión non a fai. A xente ten que tomar conciencia de que a artesanía é unha peza única e saber o que supón facer peza a peza. Pero nas feiras de artesanía o que funciona son as cousas pequenas.
-¿É ese o principal problema?
-A comercialización é o cabalo de batalla da artesanía. Vivimos do boca a boca, dunha comunicación moi primaria, porque é difícil entrar nas canles de distribución porque os intermediarios poñen condicións bastante negativas para os artesáns. Pero tamén é culpa nosa, porque non somos capaces de crear o entorno para que a xente que aprecia esa artesanía sexa capaz de chegar a ela. Quizais as feiras non son o mellor xeito de chegar á xente que valora esta actividade.
-¿Que se está a facer para mellorar a situación?
-Temos un proxecto para crear un centro de formación e de comercialización dos produtos, co que tamén se trataría de vincular os recursos naturais que existen no territorio como materia prima. Trátase dunha iniciativa a medio ou longo prazo, pero temos moita ilusión, e Agader subvenciona a metade dos 165.000 euros en que está orzamentado. Con iso conseguiríamos ter un centro que sería punto de referencia en Galicia.